μαρτύρημα

και μαρτύρεμα, το (Α μαρτύρημα) [μαρτυρώ]

νεοελλ.

1. η ανακοίνωση ή η κατάδοση επιλήψιμης πράξης που έκανε κάποιος («τα μαρτυρέματα δεν αρέσουν στον δάσκαλό μας»)

2. βάσανο, ταλαιπωρία, μαρτυρεμός («τράβηξα μεγάλο μαρτύρεμα μ' αυτόν τον άνθρωπο»)

αρχ.

το να αποτελεί κάποιος ή κάτι μαρτυρία ή απόδειξη για κάτι.